طبق کنوانسیون های بین المللی، ایمنی هوانوردی وظیفه سازمان هواپیمایی است، با این وصف انتصاب مدیرعامل یکی از مراکز تعمیراتی که به عنوان بنگاهی اقتصادی دارای ارتباط گسترده با ذی نفعان تحت نظارت سازمان است، به عنوان رئیس نهاد نظارت بر شرکت های هوایی، جای تأمل دارد.

 به نقل از فارس، با حکم وزیر راه فرزانه صادق، حسین پورفرزانه به سرپرستی سازمان هواپیمایی کشوری منصوب شد، وی پیش از این مشاور مدیرعامل مپنا بوده است.صنعت حمل و نقل هوایی به عنوان صنعتی های تک با حساسیت بالا در ایمنی و خدمات، نیازمند مدیریت دقیق، تخصصی و مسلط بر صنعت است و به مدیرانی نیاز دارد که از بن دندان با این صنعت عجین شده باشند.

در این عرصه، سازمان هواپیمایی کشوری به عنوان حاکمیت و ریگلاتور صنعت حمل و نقل هوایی، وظایف مهمی برعهده دارد تا در کنار ایجاد منافع برای کشور در امور مختلف صنعت، در نهایت ارتقای ایمنی و کیفیت خدمات محقق شود بنابراین انتصاب ها در این سازمان نسبت به سازمان های دیگر مرتبط با صنعت از حساسیت بالاتری برخوردار است.از سوی دیگر باید توجه داشت که با توجه به گردش مالی بالا در صنعت هوایی، به موضوعاتی نظیر تضاد منافع در انتصابات توجه شود.

همان طور که گفته شد حسین پورفرزانه به جای محمدی بخش به سرپرستی سازمان هواپیمایی کشوری منصوب شد.به عقیده تحلیل گران صنعت هوایی، باوجود تخصص پورفرزانه در بخش های مختلف مرتبط با مپنا، این انتصاب، از سویی ظرفیت های وی را هدر خواهد داد و از سوی دیگر راه حکمرانی به بیراهه خواهد رفت.حسین پورفرزانه سالهاست در حوزهٔ تعمیر و نگهداری ناوگان هوایی و موتور به صورت مستقیم و نیابت، فعالیت اقتصادی گسترده و متعددی دارد، کارشناسان معتقدند به نوعی این انتخاب از جنس انتخاب علیرضا جهانگیریان به ریاست سازمان هواپیمایی در دولت یازدهم است، در زمان مدیریت وی سانحه هواپیمای ایران ۱۴۰ حوالی مهرآباد در بلوار شیشه مینا رخ داد و وی سال بعد، سال 94، استعفا کرد.

یا اینکه کارشناسان معتقدند این انتصاب به نوعی شبیه انتصاب علی عابدزاده که دارای فعالیت های اقتصادی گوناگون و شرکت های متعدد بود، در رأس نهاد تنظیم گری و حکمرانی صنعت است که آن زمان منجر به اتلاف منابع و وقوع سوانح هوایی متعدد و پرونده های قضایی گوناگون شد.

رئیس سازمان هواپیمایی کشوری در واقع رئیس نهاد ایمنی هوانوردی کشور است؛ در دورهٔ ۳ سالهٔ اخیر برخلاف دوره های قبل، خوشبختانه هیچ گونه حادثه و یا سانحهٔ هوایی باوجود همهٔ التهابات نظامی، تنگناهای هوایی و تشدید تحریمات، رخ نداد؛ حال اینکه چرا باید در سازمانی حساس، چنین تغییر مدیریتی رخ دهد؟ مگر نه اینکه شرایط امروز کشور و شهادت رئیس جمهور فقید محصول وقوع یک سانحهٔ هوایی بود .از سوی دیگر مگر نه اینکه رئیس جمهور از وفاق ملی صحبت می کند؟ پس چرا انتصابات برخی وزرای دولت بدون توجه به این شعار و صرفا در راستای جناح گرایی بدون توجه به حساسیت های صنعت هوایی است؟

آقای پورفرزانه گرچه فردی با تحصیلات مکفی و مرتبط است اما چندین نکتهٔ مهم درباره وی و البته علت انتخاب و نحوهٔ انتصاب وی باید تدقیق و بررسی شود.

۱-آقای پورفرزانه فاقد سابقه کار اجرایی در سازمان های تنظیم گر و نهادهای حاکمیتی است و این امر چالش بسیار جدی برای وی در نحوهٔ تعامل با شرکت های هوایی و مالکان ذی ارتباط آن ایجاد خواهدکرد.

۲- سرپرست فعلی سازمان هواپیمایی کشوری، سال های طولانی در حوزهٔ تعمیر و تأمین قطعات هواپیما به شکل مستقیم و نیابتی فعالیت اقتصادی گسترده و متعددی داشته و کماکان نیز دارد، درواقع این وضعیت و انتخاب را می توان به انتصاب یکی از بنکداران و فروشندگان ِ کلان ِ بازار و اصناف، به عنوان رئیس سازمان تعزیرات تشبیه کرد.

۳-برابر قوانین و مقررات و مفاد کنوانسیون های بین المللی، سازمان هواپیمایی کشوری اساساً دستگاه حاکمیتی و سازمان نظارتی در حوزهٔ ایمنی هوانوردی است، با این وصف چگونه مدیرعامل یکی از مراکز تعمیراتی که به عنوان بنگاهی اقتصادی دارای ارتباط گسترده و مزمن ِ مالی با ذی نفعان تحت نظارت سازمان هواپیمایی است را به عنوان رئیس نهاد نظارت بر شرکت های هوایی منصوب می کنند ؟ انتصاب آقای پورفرزانه مظهر و نماد تعارض منافع یا Conflict-of-Interest است که آثار و پیامدهایی دارد.

۴-«رئیس سازمان هواپیمایی کشوری» در واقع رئیس نهاد ایمنی هوانوردی آن کشور است؛ با این وصف در دورهٔ ۳ سالهٔ اخیر مغایر و متضاد دوره های ماقبل، هیچ گونه حادثه و یا سانحهٔ هوایی باوجود همهٔ التهابات نظامی و غیرنظامی، تنگناهای هوایی و تشدید تحریمات رخ نداد؛ بنابراین علت تغییر ریاست سازمان جای تأمل دارد.

۵-حسین پورفرزانه به عنوان یکی از مدیران مپنا سال ها در بخش پشتیبانی و تامین قطعات در صنعت هوایی حضور داشته و در حوزهٔ تخصصی ِ مرتبط با تحصیلات و سوابق مشغول فعالیت و خدمت رسانی بود، در عین حال محمدی بخش هم به عنوان فردی نظامی مشغول تنظیم گری، حکمرانی با نقش پیشگیری از سوانح بود و بعضاً نیز در حاشیهٔ مسئولیت ایمنی هوانوردی، ورود نسبتاً مؤثر و قابل قبولی در موضوعات فرعی نظیر نرخ بلیت و توسعه ناوگان داشت؛ کارشناسان معتقدند با چنین انتخاب و انتصابی، هم ظرفیت های محمدی بخش ابتر و عقیم شد و هم استعداد و تجارب ارزندهٔ پورفرزانه در بخش زنجیرهٔ تامین و لجستیک با هزینه سازی های سنگین برای کشور تلف خواهد شد.

صرف اینکه چون دولت تغییر کرده پس مدیریت ها بدون درنظر گرفتن توفیقات و موفقیت های گذشته و صرفا توجه به جناح بندی، تغییر کند بر خلاف رویه و ادعای رئیس جمهور است.