دعوت از آنتونوف براساس نیاز کشور در راستای افق ۱۴۰۰ و چشم انداز ۱۴۰۴ بود ؛ در این اسناد و چشم اندازها نیاز ایران به ظرفیت ۲۵۰۰۰ صندلی هوایی برآورده شده بود و با توجه به سیاست های کشور و محدودیت های بین المللی و همچنین تلاش ایران برای ساخت یا حداقل مشارکت در ساخت یک هواپیما، شرکت هواپیماسازی اوکراینی آنتونوف توانست در یک مناقصه بین ۹ شرکت برنده شود، با این شرط که در ابتدا انتقال تکنولوژی آنتونوف ۱۴۰ صورت گیرد و سپس سایر هواپیماهای منطقه ای در برنامه توسعه قرار خواهد گرفت.

به گزارش تین نیوز و بر اساس اطلاعات منتشر شده در منابع مختلف رسانه ای و دولتی، نخستین قرارداد با آنتونوف برای ساخت آنتونوف - ایران ۱۴۰ در سال ۱۳۷۴ منعقد شد؛ زمانی که آنتونوف ۱۴۰ همچنان حتی در اوکراین پرواز نکرده بود. اما مقامات ایران مایل به اجرای قرارداد بودند و بالاخره پس از تلاش بسیار نخستین فروند آنتونف 140 در تاسیسات شاهین شهر اصفهان در سال ۱۳۷۹ تولید شد.

با بکار گیری این هواپیما در برخی پروازها و بروز برخی مشکلات و اتفاقات، پروژه بعدی کلید خورد؛ بر این اساس دو فروند آنتونوف ۱۴۸ (هواپیمای بستر آزمایشی - نمایشی) در دو زمان مختلف یعنی سال ۱۳۸۸ و ۱۳۹۰ وارد کشور شد تا پرواز نمایشی انجام دهد و مورد بازدید مقامات ایرانی قرار گیرد.

با مشکلات آنتونوف ۱۴۰ و تغییر تصمیم گیری، قرار شده بود که دو فروند An148 برای هـسا به مدت یکسال اجاره شود، تا اگر طرف ایرانی راضی بود قرارداد ۸۰ فروند از این تایپ - با شرط ساخت ۳۰ درصد تولید قطعات در داخل خاک ایران- منعقد گردد که این اتفاق بدلایلی چون محدودیت های خارجی، طولانی شدن مذاکرات و ... هیچگاه اتفاق نیافتاد و صرفا به پروژه ناقص آنتونوف ۱۴۰ اکتفا گردید.

آنتونوف ۱۴۸ بر پایه آنتونوف ۷۴ با ظرفیت ۶۸ تا ۸۵ نفر، با حداکثر برد عملیاتی ۴۴۰۰ کیلومتر طراحی گردیده که ۴۷ فروند از آن تولید شده که عمدتا در اختیار کره شمالی، روسیه و کوبا می باشد.

به جز آنتونوف روسی یا دقیق تر اکراینی، مقامات دولت بهار بسیار علاقمند به ساخت توپولوف نیز در داخل کشور بودند و مذاکرات متعددی جهت خرید و ساخت تعدادی توپولوف ۲۰۴/۲۱۴ صورت دادند که بدلایل متعددی این اتفاق نیز نیافتاد.