چندی پیش در چارچوب یک نشست علمی در حوزه هواپیمایی سفری داشتم به ترکیه‌، میزبان فرودگاه بزرگ استانبول بود و مهمانان از کشورهای تراز اول دنیا در عالم هوانوردی، فارغ از جایگاهی که فرودگاه جدید استانبول طی سال های اخیر در عرصه بین المللی و منطقه ای کسب نموده و رکورد زمانی قابل توجهی که برای ساخت و رسیدن به این جایگاه مطرح است‌، فارغ از شبکه گسترده پروازی و تعداد شرکت های هواپیمایی خارجی فعال در این فرودگاه و درآمدهای حیرت آور این فرودگاه برای اقتصاد ترکیه‌، آنچه نظر مرا بیشتر جلب کرد دو نکته بود‌، بخش خصوصی قدرتمندی که ساخت و اداره این فرودگاه را برعهده گرفته بود و نیروی انسانی جوان و با انگیزه ای بود که اهداف مدبرانه مدیران عالی شرکت را با جسارت دنبال می کرد.

طی روزهایی که در این همایش حضور داشتم درخشش این نیروهای جوان در سایه حضور باوقار مدیران عالی را شاهد بودم که چگونه امیدوار و سرزنده کارها را به پیش برده و مشق مدیریت می کردند.

لابلای جلسات رسمی هم با مدیران ارشد و هم با نیروهای جوان گپ و گفت هایی داشتم که برایم بعضا از سخنرانی ها مدعوین و کارگاه های آموزشی پرفایده تر بود.

دیشب داشتم به فرصت هایی که در بازار هوانوردی عراق وجود دارد‌، فکر می کردم و دوباره به یاد فرودگاه بزرگ استانبول افتادم. در قیاس برای بهره گرفتن از موقعیت ها‌، با خودم فکر کردم که شرکت های دولتی که علی الاسلام السلام‌، اما بنا است کدام شرکت بخش خصوصی ما در عرصه رقابت و کدام نیروی انسانی باانگیزه مان پابه پای رقبا‌، فرصت ها را شکار کند و به توسعه اقتصادی کشور‌، شاید هم به نفوذ سیاسی و ژئواستراتژیک کمک کند.

یاد مالزیایی ها‌، هندی ها‌، کره جنوبی‌، چینی ها هم در ضلع شرقی که افتادم‌، تصمیم گرفتم به مدد قرص مسکنی‌، پای در بستر بگذارم و بیش از این شاخص های ساده و پیچیده را کنار هم قرار ندهم. آری سال هاست که به تضعیف بخش خصوصی کمر همت بسته ایم و نیروهای خوب مان را در نهایت سرخوردگی و تحقیر نگه می داریم.

عرصه هوانوردی‌، فرودگاهی و هواپیمایی عراق فرصتی است که‌، آرام آرام که چه عرض بکنم‌، خیلی سریع از لیست فرصت هایمان خارج می شود.

 منبع: تین نیوز 

محمد سعید شرفی