منطقه ای در اقیانوس اطلس شمالی بین فلوریدا، پورتوریکو و برمودا قرار دارد، که با ناپدید شدن مرموز قایق ها و هواپیماها، جایگاهی افسانه ای پیدا کرد.

​به گزارش تین نیوز به نقل از پایگاه خبری گفتمان دریا، و به نقل از یورونیوز؛ یکی از مشهورترین حوادث در سال ۱۹۴۵ میلادی روی داده بود؛ یعنی زمانی که گروهی متشکل از پنج بمب افکن نیروی دریایی آمریکا در یک ماموریت آموزشی در این منطقه ناپدید شد.

پس از آن برای دهه ها، دلیل غرق شدن هر کشتی و سقوط هر هواپیمایی در این منطقه، نیروهای مخرب مثلث برمودا دانسته شد.

تا اینکه در سال ۱۹۷۵ میلادی یک نویسنده آمریکایی به نام «لری کوشه» کتابی را منتشر کرد و در آن توضیح داد که گزارش های مربوط به مثلث برمودا، نادرست و اغراق آمیز یا تأیید نشده هستند.

او همچنین نوشت تعداد حوادث دریایی که در این منطقه از اقیانوس اطلس روی می دهد، نسبت حوادث روی داده در دیگر بخش های اقیانوس، خیلی بیشتر نیست.

با این وجود، استناد به دلایل طبیعی و ماوراء طبیعی برای شرح حوادث این منطقه همچنان برای سال ها ادامه یافت. در برخی از استدلال ها سراغ آتلانتیس رفتند و نیروی باقی مانده های این جزیره افسانه ای را در وقوع این حوادث مقصر دانستند و در برخی دیگر ادعا کردند که در این مثلث، نوعی پدیده فضا -زمان حاکم است و اجسام را به درون یک جهان موازی می مکد.

یکی از عجیب ترین توضیح های طبیعی درباره این منطقه نیز این بوده که حباب های متان آزاد شده از بستر دریا، کشتی ها را واژگون می کند. با این حال، در جریان مطالعات سازمان زمین شناسی ایالات متحده، هیچ نشانی از انتشار قابل توجه متان در ۱۵ هزار سال گذشته در این منطقه یافت نشد.

به نظر می رسد یکی از دلایل سقوط هواپیماها و واژگونی کشتی ها در گذشته در این منطقه، وقوع طوفان های زیاد بوده است؛ آنهم در دورانی که هنوز خلبانان و کاپیتان های کشتی ها ابزارهای دقیقی برای پیش بینی آب و هوای بد نداشتند.

نتایج یک مطالعه جدید نیز نشان داد طوفان های همگرایی که در این منطقه روی می دهد، گاه امواج سرکشی به ارتفاع ۳۰ متر ایجاد می کند که می تواند حتی شناورهای بزرگ را غرق کند.

شبیه سازی های آزمایشگاهی نیز تأیید کرد که چنین امواجی پتانسیل غرق شدن کشتی ها را دارند، با این وجود هیچ مدرکی وجود ندارد که آنها واقعاً در مثلث برمودا روی می دهند.

برخی ادعا می کنند که ناهنجاری های مغناطیسی باعث می شده که در گذشته ملوانان و خلبانانی که با قطب نما حرکت می کردند، از مسیر خارج شوند.

اگرچه تا کنون چنین ناهنجاری هایی شناسایی نشده، اما گمان می رود در اوایل قرن بیستم، شمال جغرافیایی واقعی و شمال مغناطیسی در مثلث برمودا همسو شدند که می توانسته منجر به خطاهای ناوبری شود.

گارد ساحلی ایالات متحده نیز هیچ خطر خاصی را در مثلث برمودا شناسایی نکرده است. همچنین یک مطالعه در سال ۲۰۱۳ میلادی که خطرناک ترین آب ها برای کشتیرانی را فهرست کرده بود، این منطقه را در فهرست خود قرار نداده است.

آمارها نیز نشان می دهد که با وجود حجم بالای ترافیک هوایی و دریایی همچنین طوفان های مکرر، از مثلث برمودا تعداد غیرعادی از تصادف و خرابی گزارش نشده است.

شاید دلیل واقعی جلب شدن توجه ها به این منطقه، این باشد که مردم بطور طبیعی به سمت رمز و راز کشیده می شوند و به همین دلیل گزارش ها از ناپدید شدن ها، توجهات زیادی را به خود جلب می کرده است.

از قدرت این باورهای اسرارآمیز در سال های اخیر کاسته شده است؛ شاید به این دلیل که فناوری های مدرن به ما اجازه می دهد ترافیک های هوایی و دریایی را با دقت بیشتری ردیابی کنیم.