دولت بریتانیا که یک میلیون پوند بودجه به شرکت هواپیمایی برای کمک به تحقق این پروژه داده است، گفت که این پرواز موفقیت آمیز نشان داد که کربن زدایی از سفرهای هوایی می تواند انجام شود. اما منتقدان معتقدند که پرواز 100 ویرجین به آن اندازه که جامعه هوانوردی ادعا می‌کند پایدار نبوده است.

در واقع، برخی این سوال را مطرح می کنند که آیا سوخت پایدار هوانوردی به همان اندازه سبز است که صنعت ادعا می کند.

ایوان استیونسون، استادیار و مدیر برنامه درسی مدیریت هوانوردی در دانشگاه کاونتری، استدلال می‌کند که نه، اینطور نیست. این بسیار نادرست است که وانمود کنیم که سوخت پایدار هوانوردی سوزاندن سوخت بدون آلایندگی است. [SAF] در تلاش است تا مشکل را کاهش دهد، بلکه آن را حل کند.

در حال حاضر سوخت های پایدار هوانوردی زیادی در صنعت وجود دارد، اما بر اساس مخلوط شدن با سوخت معمولی کار می کند. اهمیت پرواز ویرجین در اوایل این هفته این بود که 100 درصد انرژی آن از سوخت پایدار تامین می شد.برای رسیدن به آن نقطه نیاز به همکاری با شرکت هواپیمایی و همچنین سازنده موتور است. این یک کار بسیار مشترک بود زیرا در حال حاضر هیچ موتوری برای سوخت 100 درصد SAF تأیید نشده است.

استیونسون توضیح می‌دهد که راه‌حل‌های جایگزین برای سوخت جت سنتی مطمئناً برای سفرهای کوتاه‌مدت، مانند هواپیماهای برقی یا هیدروژنی قابل اجرا هستند. در واقع، دیل وینس، مالک شرکت انرژی سبز Ecotricity، اخیراً Ecojet را راه‌اندازی کرد، یک شرکت هواپیمایی که قصد دارد اولین حامل برقی در جهان باشد. امیدوار است که از سال آینده با پرواز به ادینبورگ و از ادینبورگ عملیاتی شود.

از سوی دیگر فعالان محیط زیست استدلال می کنند؛ در حالی که Flight100 روی کاغذ موفقیت آمیز به نظر می رسد، تأثیر محیطی پنهانی وجود دارد که قبل از رسیدن به هواپیما در فرآیند تولید SAF وارد می شود.Alethea Warrington، فعال ارشد در موسسه خیریه آب و هوا Possible، به ARGS گفت: "ما می دانیم که هواپیماها می توانند از سوخت های مختلفی استفاده کنند - اما مشکل این است که آنها نمی توانند تقاضای عظیم صنعت هوانوردی برای نفت سفید را برآورده کنند.به نظر می رسد بسیاری از توسعه پروازهای پایدارتر راضی نیستند. همانطور که استیونسون می گوید، منتقدان Flight100 اصلاً نمی خواهند مردم پرواز کنند.با این حال، گروه‌های آب و هوا برای سیاست‌های رادیکال‌تری مانند ممنوعیت سفر با جت‌های شخصی، اعمال عوارض بر برنامه‌های پروازهای مکرر و مالیات سنگین‌تر نفت سفید فشار می‌آورند. اما این خواسته ها شاید غیرواقعی باشد.

آنچه صنعت هوانوردی در حال حاضر می توان گفت این است که می توان به پروازهای طولانی مدت با موتور SAF دست یافت. قابل تصور است که گام بعدی معرفی اهداف تدریجی برای تولید و عرضه سوخت پایدار هوانوردی است. اما اگر SAF آنطور که صنعت ادعا می کند سبز نیست، راه حل برای کربن زدایی چیست؟

منبع: airlinergs.com