چه چیزی لازم است تا ۱۰۰ سال یا بیشتر از آن عمر کنیم؟ شاید پاسخ این پرسش در داشتن درک بهتر از فرایندهای سوخت و ساز در بدن ۱۰۰ ساله‌ها نهفته باشد.

به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل صندوق بازنشستگی کشوری،  برایان ماسترویانی در هلث نوشت: در مطالعه‌ای که در نشریه جِروساینس منتشر شده، این موضوع مورد بررسی قرار گرفته است.

اگرچه طول عمر خوب – که می‌توان آن را به صورت زنده ماندن در سال‌های پس از ۸۵ سالگی تعریف کرد – نتیجه ترکیبی از عوامل ازجمله ژنتیک و سبک زندگی است، محققان دریافته‌اند که در خون افراد صدساله در مقایسه با کسانی که به مرز ۱۰۰ سال نرسیده‌اند سطوح پایین‌تری از گلوکز، اسید اوریک و کراتینین وجود دارد.

به علاوه، این تفاوت‌ها در نشانگرهای زیستی خون از ۶۵ سالگی، یعنی ۳۵ سال قبل از رسیدن به ۱۰۰ سالگی، مشاهده شده است.

شونسوکه موراتا، محقق مؤسسه کارولینسکا، می‌گوید: این که چرا برخی افراد به ۱۰۰سالگی می‌رسند و برخی نمی‌رسند، ربط چندانی به شانس نمی‌تواند داشته باشد چون تفاوت در نشانگرهای زیستی موجود در خون بین افراد صدساله و غیر صدساله می‌تواند در مدت زمانی طولانی قبل از مرگ آنها قابل مشاهده باشد.

تجزیه و تحلیل خون صدساله‌ها

برای این مطالعه، از داده‌های مربوط به ۴۴۶۳۶ بیمار که بین سال‌های ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۶ آزمایش‌های معمول و سرپایی بالینی را انجام داده بودند استفاده شد؛ بخشی از این بیماران در خطر مرگ قرار داشتند.

از این تعداد، ۱۲۲۴ نفر به ۱۰۰ سالگی رسیدند که از نظر آماری مشابه تعداد افرادی است که در استکهلم به طور کلی در همان بازه زمانی به این سن رسیده‌اند.

محققان با بررسی ۱۲ نشانگر زیستی مرتبط با التهاب و عملکرد کبد، کلیه و متابولیسم، کم خونی و سوء تغذیه دریافتند که افراد صدساله در مقایسه با افرادی که عمر طولانی نداشتند، سطوح گلوکز، اسید اوریک و کراتینین کمتری در خونشان داشتند؛ البته تفاوت چندان زیاد هم نبود.

در واقع، کسانی که تا ۱۰۰ سال عمر کردند، به طور کلی میزان نسبتاً یکنواختی از نشانگرهای زیستی را در خونشان داشتند – به این معنی که به ندرت مقادیری در پایین یا بالای محدوده‌های سالم داشتند.

به گفته کارشناسان، این مطالعه نیازمند ملاحظات بیشتر و بررسی ترکیبی نشانگرهای زیستی با یکدیگر و سایر عوامل است و می‌تواند کلیدی برای کارهایی باشد که عموم افراد می‌توانند برای طول عمر بیشتر انجام دهند.

نقش گلوکز، اسید اوریک و کراتینین در طول عمر

متخصصان غدد بر این باورند که وجود مقادیر کمتر اسید اوریک، کراتینین و گلوکز در خون نشان دهنده سبک زندگی سالم‌تر افراد است.

پایین بودن سطح کراتینین در بدن نشان دهنده عملکرد خوب کلیه‌ها، پایین بودن گلوکز (قند خون) نشان دهنده سوخت و ساز بهتر بدن و پایین بودن اسید اوریک نشان دهنده رژیم غذایی سالم و بدون الکل است.

بر این اساس، پژوهشگران می‌گویند: سطوح پایین این سه نشانگر زیستی در افراد صد ساله نشان می‌دهد در پیش گرفتن رفتارهای سالم مانند فعالیت داشتن و کاهش مصرف گوشت، شکر و الکل ممکن است منجر به طول عمر بیشتر شود.

محققان، به عنوان اولین راه برای داشتن زندگی با کیفیت بهتر و کمیت بیشتر به انجام غربالگری‌های بهداشتی برای شناسایی بیماری‌های رایج مانند فشار خون بالا، دیابت، چاقی، چربی خون و غیره اشاره می‌کنند.

پژوهشگران می‌گویند: باید مردم را تشویق کرد تا همیشه به فعالیت ادامه دهند. نیازی به ورزش شدید نیست، بلکه فقط هر نوع فعالیتی که جریان خون را تسهیل کند، ماهیچه‌ها را فعال نگاه دارد، سوخت و ساز را بالا ببرد و رباط‌ها و مفاصل را انعطاف‌پذیر نگه دارد، به کاهش آسیب کمک می‌کند.

محققان تاکید می‌کنند: با وجود مطالعات متنوعی که درباره این موضوع وجود دارد، از اهمیت معاینات عمومی مانند آزمایش‌های کلی مربوط به اندازه گیری قند، چربی، فشار خون و معاینات عمومی برای شناسایی سایر بیماری‌های رایج نباید غافل شد.

ترجمه و تلخیص از: فاطمه اتراکی