زندگی بدون دشواری، بدون اضطراب و بدون شرمندگی، حق هر انسان است. اما بهره مردم از این حقِ مسلم چقدر است؟ به ویژه بازنشستگان که دست شان از زمین و زمان کوتاه است.

 به نقل از روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: باز هم در خبرها آمده بود که "جمعی از بازنشستگان تأمین اجتماعی از نامشخص بودنِ اجرای متناسب‌سازی حقوق بازنشستگان تأمین اجتماعی ابراز نگرانی کردند و گفتند: برنامه هفتم توسعه منابع متناسب‌‍سازی حقوق را از یک درصد افزایش ارزش افزوده تعیین کرده است که ظلم است اگر این منابع برای بازنشستگان کشوری و لشکری استفاده شود و بازنشستگان تأمین اجتماعی از آن بهره‌ای نبرند." که چنین هم هست. هرچند آن هم عملیاتی نشده است.

 مستمری بگیران می‌گویند: کسانی که فرمولِ متناسب‌سازی را نوشته ‎اند، بازنشستگان تأمین اجتماعی را در نظر نگرفتند چرا که فرمول نوشته شده به کارِ ما نمی‌آید. رسیدنِ حقوق بازنشستگان به 90 درصد شاغلان متناظر نه تنها سودی برای ما ندارد که به ضرر بازنشستگان سایر سطوح نیز هست و حقوق آن‌ها را کاهش می‌دهد.

برای اصلاح و ترمیم حقوق بازنشستگان تامین اجتماعی باید همان ضریب زمان بازنشستگی به صورت صد درصد اعمال شود. بازنشستگان لشکری و کشوری -تاحدودی- از امکانات دوران اشتغال بهره می‌برند. امکانات سازمان‌ها و نهاد‌ها به آنان هم تعلق می‌گیرد. حتی در مناسبت‌ها هم‌ گاه شاهدِ پرداخت‌هایی به آنان هستیم اما در تامین اجتماعی فقط و فقط همان فیش است و دیگر هیچ چیز دیگری وجود ندارد.
بازنشستگان، دردمندانه و به حق می‌گویند، اجرایی نشدنِ ماده 96 قانون تأمین اجتماعی و عدم تعیین حقوق مطابق با افزایش هزینه‌های زندگی، سطح معیشت ما را کاهش داده است. اینان امیدوارند با متناسب‌سازی حقوق‌ها بتوانند بخشی از مشکلات خود را رفع کنند. این را باید به یاد مسئولان امروز و آنانی که فردا قرت به ید شان می‌افتد، گفت که حواستان به این قشر باشد.

 زندگی بدون شرمساری حق همه است به ویژه کسانی که جان و جوانی خود را برای آبادانی میهن گذاشته‌اند. توجه داشته باشید که شاغلانِ امروز هم فردای خود را در آینه زندگی اینان می‌بینند. اگر می‌خواهید بهتر و بیشتر کار کنند، حالِ پیشکسوتان را بیشتر بپرسید.